23 06 Maastricht

Ergens kon ik er niet tegen dat mijn collega wel een flink eind zou fietsen. Voor een goed doel, maar toch. Ik niet? Zou het angst voor commentaar wezen? Of verholen jaloezie? Dus ik heb ook maar vrij genomen om ook een flinke fietstocht te maken. Zonder helm en zeem in de broek, niet met een club maar in mijn uppie op de ligger. Tevens was het een vaderdagcadeautje van thuis dat ik weer eens een dagje uit mocht.

 

 

Even na tweeën fietste ik weg in een korte broek. Een jas leek me niet nodig. Maar buiten de bebouwde kom was het nog best fris. Ik was blij dat ik de jas nog had mee gegrepen. De nacht telde weinig sterren. Deze tijd van het jaar wordt het ook niet echt 100 procent donker. Terwijl ik een eindje na de start bij binnenkomst Rijssen argumenten verzin bij mijn eigen discussie waarom er bij het plaatsnaambord wel of niet Riessen bij onder moet staan, word ik uit gemijmer ontrukt door een vallend geluid van twee objecten. Ik gooi de ankers uit, zet de fiets aan de kant en vind op straat mijn bidon en bidonhouder. Het laatste met last van metaalmoeheid. Het eerste gat was al kapot gegaan in Zwartsluis, de andere nu in Rijssen. Zou metalen bidonhouders iets tegen kerkelijke dorpen hebben? Met twee tie wraps zit alles weer op de plek en fiets ik de turborotonde verboden voor fietsers linksaf naar het centrum, iets wat je overdag niet hoeft te proberen.

Oude Zelhemse weg in de Schemer

Oude Ruurlosweg, hier zag ik een ree iets verderop op paar meter afstand.

Een groot deel van de route ken ik uit mijn hoofd, ook al is het jaren geleden dat ik hier voor het laatst reed. Tenminste op een vergissing in Ruurlo na. De spoorwegovergang bij het kasteel bleek niet verdwenen, ik stond gewoon bij verkeerde rotonde aan het oosten van het dorp. Het eerste daglicht was meer dan welkom op de oude Zelhemseweg. Het is een afsnijden van de reguliere doorgaande weg via Veldhoek over een goed begaanbaar grindpad. Soms met een stukje door mul zand. Ik fiets hier langs een ree op 10 meter afstand. En merk een positieve bevestiging dat 's nachts fietsen inderdaad de moeite waard is.

 

Rheinbrücke Emmerich, de langste hangbrug van Duitsland.

In Doetinchem zie ik de eerste mensen op straat. Na een keer stiekem kijken op de route op de telefoon vind ik de weg naar Braamt om via Zeddam bij 's Heerenberg de grens over te tuffen. Ik twijfel of ik op de ligger hier al eens de Rijbrug over ben geweest. Indrukwekkend is het wel altijd hier. Het is druk op de B220. Overal kraampjes waar je aardbeien en asperges kon halen. Voor Kleve linksaf en ik verheugde me dat ik van de drukke weg af was. Ik kwam in een oase van rustige boerenland weggetjes bij Warbeyen.

Omgeving Warbeyen

In het Duits dorpje Hasselt vond ik een mooi hokje om de 2e pauze voor vandaag rond 7 uur. Terwijl mijn wekker gaat om uit bed te gaan luidt ook de kerkklok om iedereen wakker te maken in dit dorp. Bij Bedburg-Hau deed een zwaarbewaakte gevangenis me extra genieten van de vrijheid. Ik fiets door een mooie omgeving. Een park met allemaal mooie gebouwen waar een van de grootste instellingen voor de behandeling en opvang van psychisch- en geestelijk zieke patiënten in Noordrijn-Westfalen gevestigd is. 

Verder zuidwaarts langs een spoorlijn. Er waren werkzaamheden op straat.

 

Pauze in Hasselt dld (kreis Kleve)

onvoorziene STOP tussen Bedburg Hau en Pfalzdorf

Gelukkig mocht ik er langs. Ik vond een toilethok, ja, je moet soms wat. Beetje nerveus van het Duitse gewauwel van de plaatselijke bouwvakkers op de achtergrond. Gelukkig gooiden ze dat ding niet om, of tilden ze hem naar de andere kant van het land.

 

Via Pfalzdorf fiets ik Goch binnen. Even door de poort om in de binnenstad rond te kijken. Verder maar op rustige wegen langs het vliegveld van Weeze. Mijn rechterknie begint te zeuren. Het gaat niet snel meer. Het wordt een vervelende pijn in de binnenkant. Fiets ik niet goed? Zijn de klikpedalen verkeerd? Rustig aan doen maar doen dan.

 

Poort van Goch

Langs bekend vliegveld

Bij Twisteden

Inmiddels Limburgs fietspad door de Maasduinen

Bekende Bierpijplijn in Arcen

Kasteel bij Arcen

Na Twisteden rechts aanhouden fiets ik de grens weer over om door de Maasduinen over een racebaanfietspad te fietsen. In Arcen even onder de bierlijn door en ik pauzeer bij het kasteel in schaduw van de poort. Jammer dat je hier moet betalen om het kasteel te bekijken. Gelukkig mocht ik hier wel gratis mijn water aanvullen.  Ik was wel benieuwd welk bordje de vrouw had neergezet toen ik er langs kwam fietsen. Er bleek "Verboden te fietsen" op te staan. Shit happens.

Ik probeer zoveel mogelijk langs de Maas te fietsen, dat was hoofdzakelijk het doel van deze reis. In Venlo halen zwervers prullenbakken leeg terwijl ik me rijker voel dan anders. Ik fiets langs schitterende kerktorens bij Tegelen. In Reuver scoorde ik energie van verse bananen en wilde perziken op de plaatselijke markt. Helaas mis ik kasteel Swalmen. 

In Roermond vond ik het tijd voor een vlaai. Ik was toch in Limburg. Op het terras geniet ik ook van het Limburgse taal om me heen. Zo vaak hoor ik dat niet.

 

Fietsen langs de Maas

Vergeten welk plaatsje dit nou was?

vLaaiend enthousiast over!!

Langs de stuw

Münsterkerk in Roermond

 

De bedoeling was met N280 de brug over en dan weer langs de Maas aan westkant verder naar het zuiden te gaan. Onderaan de brug kom ik aan klooien. Ik meende dat ik een afslag verder bij N273 stond. Ik verwarde Horn met Heel op een of andere manier. En ik had absoluut geen zin in de rechte Napoleonweg.

Terug naar de vorige afslag leek verkeerde keuze want ik zat toch wel goed. Zo heb ik 7 kilometer extra gefietst zonder een centimeter op te schieten. 

 

Thorn

Stukkie langs Belgische kant van de Maas

In Thorn had ik haast een lasbril nodig. Een felle zon op de witte huizen. Echt de moeite waard hier eens door te fietsen. Het derde land voor vandaag. Want ik had ook een stuk langs de westoever door Belgisch Limburg gepland. Het was de eerste keer dat ik vanuit huis België in fietste. Hier merkte ik dat ik mezelf aan het kwellen was door te zuinig te zijn op het water. Ik was niet vooruit te branden op een gegeven moment.

Het eerste café waar mensen aanwezig waren in Kessenich ging ik naar binnen met de flessen. Ook de polsen onder de kraan om mijn lichaam af te koelen. Een lafenis en verkwikking. En weer door!

 

 

Eenmaal weer in Nederland was het roosteren bij Roosteren. De zon bakte er flink op. Ik bleef aan het smeren. Even pauze bij Grevenbicht en ik kwam aan het hobbelen langs het Julianakanaal. Ik had me vergist in de tipgeving en ging te vroeg langs het kanaal fietsen.

 

Soms was het veel te smal om te fietsen. Het gras was bijna over het hele pad gewoekerd. Bij Elsloo ging navigatie geintjes uithalen. Zou het warmte zijn geweest? Ik had flinke frustratie dat ik 2 keer achter elkaar na enkele kilometers weer teruggestuurd werd. Ook nog klimmen waar ik net vandaan bergaf was gesjeesd . Waarom is me raadsel? Toch maar eens controleren waar de fout lag. Toch was Elsloo met kasteel en mooie gebouwen wel de moeite waard. Wel serieuze tekenen van Limburg dat het soms klimmen geblazen was.

 

Langs Julianakanaal, ook wel even leuk

Kasteel Elsloo

 

Verder dan maar langs kanaal zuidwaarts/ Navigatie gaf geen melding dat ik aan westkant moest zijn dus toen ik bordje Maastricht volgde moest ik voor zoveelste keer een eindje terug.

 

Qua tijd had ik ruimte met een beetje speling om ongeveer half 5, 5 uur 's middags aan te komen op het eindpunt van het centrum Maastricht. Daar zou ik lekker wat gaan eten en dan de laatst mogelijke trein terug pakken van 18:30 uur. In plaats van een zegerondje door het centrum werd het nu linea recta naar het station. Ik kwam letterlijk iets over 6 de deur van het station binnenfietsen. Alle reservetijd is echter opgegaan aan knooien met de route kaart erbij pakken en aan 20 km extra rijden. Ik voelde me totaal gesloopt maar ik heb wel genoten van bourgondisch Limburg. Ik ga zeker nog eens die kant op. Totaal zal zo'n 250 kilometer gefietst.

Zo sta je op station Leeuwarden, zo hier in Maastricht. Zo kom je nog eens ergens! :-)