Een fietstocht is op zich al voor mij een hele belevenis. Ik kan er als het moet uren over praten. Het zijn vaak ook kleine dingen die het extra leuk maken onderweg. Vooral als het dreigt te mislukken, en er toch ergens een oplossing zich aandient. Zo wilde ik een brug over bij Ritsumazijl, maar er stond een grote kraan op waar ze mee bezig waren. Met toestemming van de medewerkers mocht ik er toch langs, dus moest ik even klunen om met de fiets onder de giek door te lopen. 

Mijn vooroordelen verdwenen als sneeuw voor de zon. Het is goed fietsen in Friesland. Omdat ik anders een heel stuk langs de grote weg moest fietsen, heb ik de route iets noordelijker geleid. Bij Schingen even onder de grote weg door met een tunneltje met haakse bochten waar werd geadviseerd om af te stappen door de bebording. Het geeft me een goed gevoel als zo'n tunnel lukt zonder af te stappen.

langs de grachten van Sneek

De rest van de fietstocht wachtte. De route ging oostwaarts en toen merkte ik dat de wind me toch wel veel uit het noordoosten kwam, in plaats van de verwachte noordenwind. Ik kwam aan het trappen om er tegenin te komen. Op weg naar de pont kwam er een man naast me fietsen, hij woonde in Nieuw Zeeland en was een tijdje hier. Hij stelde me vragen over de ligfiets.. En kwamen tegelijk aan bij het pontje naar Terherne, ook een paar wielrenners uit Amsterdam. Altijd even gezellig om met een stel fietsers over het leven te praten. Gelukkig hoefde ik niet lang te wachten en koos ik het ruime sop het Sneekermeer over. Het pontje, zo groot als een gemiddelde stacaravan, bood plaats aan 12 personen. Stokken pakken was niet nodig, zoveel werd het niet. Eenmaal aan boord wild  e ik betalen, maar deed mijn betaalpas het niet, en ik had te groot geld bij me om te wisselen. Gelukkig werd ik niet aan de plaatselijke haaien gevoerd, of gekielhaald, maar was er een vriendelijke mevrouw die voor me betaalde. De volgende keer maar kleingeld meenemen voor de zekerheid.

Het centrum van Joure viel mee. Ik had drukte verwacht maar ik kon er goed doorkomen. Voorbij Rotsterhaule vond ik een mooi plekje langs het Tjeukemeer om een bakkie te doen. De laatste keer dat ik even rustig zat, was bij Marco thuis aan de keukentafel.

Het pontje was uit de vaart over de Tjonger, maar daar kwam ik pas ter plekke achter dus heb ik 6 kilometer gefietst zonder een centimeter op te schieten. Gelukkig heb ik een kaart bij om de route wat bij te schaven. Ik vond een alternatief via Echternerbrug. Terwijl deze los stond ben ik even vlug water wezen bijvullen bij het café. Het oorspronkelijke plan was via Kuinre, Blokzijl en Jonen omdat ik de vorige keer te vroeg was voor de pont. Maar ik vond ook dat de tijd begon te dringen. Ik wilde het ook niet te laat maken om thuis te komen. Dan zou ik weer een stuk toch weer tegen de wind in moeten. 

De laatste pauze bij Lankhorst in de buurt voor de laatste 40 kilometer. Vanaf Meppel heb ik namelijk meerdere keuzes om "snel" naar huis te fietsen. Of via Staphorst en Nieuwleusen of via Avereest en Balkbrug. Je moet sowieso de Vecht bij Ommen over.

Ik heb de laatste gekozen omdat ik dan eerst wind tegen en dan schuin mee zou hebben, plus dat ik het een mooiere route vind dan de eerste optie. In Ommen wilde ik net een dame inhalen, ze had een kostuum aan van de plaatselijke muziekvereniging. Har "collega" voegde zich erbij, dus zei ik gekscherend dat ik maar voor de muziek aan ging fietsen. Vanaf Ommen heb ik slim tegen de wind gereden door de Junnerbaan mee te nemen. Al met elkaar zal het zo’n 180 km geweest zijn.